BLOG – Stop met praten
Vol trots vertelde de voorman van de pluimveehouders over zijn wapenfeit, hoe hij 20 jaar lang de afschaffing van de legbatterij had tegengehouden. Door in overleg te blijven, onderzoek na onderzoek te laten doen, die vervolgens in de la verdwenen, de strategie af te stemmen met goede connecties binnen het CDA en vervolgens wachten op een nieuw kabinet met nieuwe inwerkperiodes, nieuwe onderzoeken, etc etc.
Onthutsend
Het is ruim 20 jaar geleden dat ik bij het afscheid van deze boerenvoorman Boonen van de Nederlandse pluimveehouders was. Als jonge lobbyist in Den Haag (LTO / mestbeleid) was ik gretig om te leren en benieuwd wat hij te vertellen had. Het relaas was interessant, maar ook ontnuchterend en onthutsend. Hier werd geen oplossing gezocht, maar vertragen was het doel. Het werd gezien als effectieve lobby, maar niet eentje die mij paste. Je lost niets op en creëert zelfs grotere problemen door ze te verschuiven. Voorman Boonen liet een pluimveesector achter met te weinig dierenwelzijn en een reputatieschade voor pluimveehouders waar ze nu nog last van hebben.
Vertragend praten
De tijden zijn niet veranderd, veel gesprekken en onderzoeken zijn vertragend en worden bewust of onbewust ingezet. Laat ik een recent voorbeeld over biodiversiteit noemen. Veel maatschappelijke organisaties praten met de sector. Praten tot ze een ons wegen. Zoals het Wereld Natuur Fonds met Friesland Campina en Rabobank voor het ontwikkelen van een biodiversiteitsmonitor. De ontwikkeling van deze monitor is op zich goed, de ontwikkeling duurt echter al jaren. Een zogenaamde vervolgfase is 5 jaar geleden al gestart met moeizame gesprekken over meetbare en uitvoerbare indicatoren. Al die jaren wordt, mede omdat het instrument er niet is, biodiversiteit zeer beperkt of niet meegenomen in programma’s van zuivelaars. Nog een voorbeeld; bij de initiatiefnemers van het Aanvalsplan Grutto bestaat het idee dat grote zuivel- en regionale marktpartijen een serieuze rol gaan vervullen. Er wordt al lang gepraat. Een eenvoudige analyse zou duidelijk maken dat de doelen van het Aanvalsplan simpelweg niet stroken met de strategieën van deze ondernemingen en het gepraat te weinig oplevert.
Praten, praten, praten
Het is eigenlijk te gek voor woorden dat we het laten gebeuren. Praten, praten en praten, terwijl het landschap steeds stiller wordt en boeren last hebben van een steeds slechtere reputatie. Vaak zijn het de grote organisaties die eigen mensen (die overigens vaak wel willen werken aan oplossingen, maar onvoldoende ruimte krijgen) en andere organisaties meesleuren in een praat- en onderzoekcircuit. Daarnaast kennen we de goedbedoelde debatten met vaak dezelfde sprekers over dezelfde thema’s (corona heeft het gelukkig wel verminderd). Ze trekken wel aandacht, maar ook hier wordt veel tijd verspild. Het gekke is dat bijna iedereen eraan meedoet.
Focus op beweging
Het zijn slechts een paar voorbeelden. En ook ik heb in het verleden veel tijd verspild, dacht dat dat de wereld was waar het gebeurde, zocht er betekenis en erkenning. Mijn advies is daarom: vergoelijk niet door te blijven praten, stop ermee. Focus op beweging en niet per se op grote organisaties. Wees duidelijk naar hen over te bereiken resultaten en maak zenuwachtig. Want als we het doelloze praten flink verminderen en alleen nog focussen op oplossingen, zou er veel meer gebeuren. Niet het gepraat is belangrijk maar de resultaten.
Dus, stop met praten. Focus op doen!
